روان کننده‌های PVC نقش حیاتی در بهبود فرآیندپذیری و کیفیت محصولات نهایی این پلیمر دارند. این افزودنی‌ها با کاهش اصطکاک داخلی و خارجی در حین فرآوری، به بهبود جریان مذاب و جلوگیری از چسبندگی به تجهیزات کمک می‌کنند. به‌طور کلی، روان‌کننده‌های PVC به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: روان‌کننده‌های داخلی (Internal Lubricants) و روان‌کننده‌های خارجی (External Lubricants).
روان‌کننده‌های داخلی
روان‌کننده‌های داخلی با کاهش اصطکاک بین زنجیره‌های پلیمری، به بهبود جریان مذاب و کاهش ویسکوزیته کمک می‌کنند. این مواد با ساختار قطبی خود، در ماتریس PVC حل شده و فرآیند ذوب و شکل‌دهی را تسهیل می‌کنند. نمونه‌هایی از این روان‌کننده‌ها شامل اسیدهای چرب مانند اسید استئاریک و استئارات‌های فلزی مانند استئارات کلسیم هستند. استفاده از این روان‌کننده‌ها می‌تواند به کاهش دمای فرآوری و بهبود خواص مکانیکی محصول نهایی منجر شود.
روان‌کننده‌های خارجی
روان‌کننده‌های خارجی با ایجاد یک لایه نازک بین PVC و سطوح فلزی تجهیزات، از چسبندگی مذاب به دستگاه‌ها جلوگیری می‌کنند. این مواد عمدتاً غیرقطبی بوده و با کاهش اصطکاک خارجی، به بهبود سطح نهایی محصول و جلوگیری از تخریب حرارتی کمک می‌کنند. وکس‌های پارافین و پلی‌اتیلن از جمله روان‌کننده‌های خارجی متداول هستند. استفاده مناسب از این روان‌کننده‌ها می‌تواند به افزایش براقیت سطحی و کاهش عیوب سطحی در محصولات PVC منجر شود.
انتخاب و کاربرد روان کننده‌های PVC
انتخاب نوع و مقدار مناسب روان‌کننده‌ها بستگی به نوع فرآیند، دمای عملیاتی، و خواص مطلوب محصول نهایی دارد. برای مثال، در تولید لوله‌ها و پروفیل‌های PVC سخت، استفاده از ترکیبی از روان‌کننده‌های داخلی و خارجی به بهبود فرآیند اکستروژن و کیفیت سطحی محصول کمک می‌کند. همچنین، در تولید فیلم‌ها و ورق‌های PVC نرم، انتخاب روان‌کننده‌های مناسب می‌تواند به بهبود انعطاف‌پذیری و شفافیت محصول منجر شود.
تأثیر بر پایداری حرارتی و نوری روان کننده‌های PVC
استفاده از روان‌کننده‌ها می‌تواند بر پایداری حرارتی و نوری PVC تأثیرگذار باشد. برخی روان‌کننده‌ها ممکن است با تثبیت‌کننده‌های حرارتی و نوری تداخل داشته باشند و منجر به کاهش پایداری محصول شوند. بنابراین، انتخاب روان‌کننده‌هایی که با سایر افزودنی‌های فرمولاسیون سازگار باشند، اهمیت دارد.
روان‌کننده‌های PVC با کاهش اصطکاک و بهبود جریان مذاب، نقش کلیدی در بهبود فرآیندپذیری و کیفیت محصولات نهایی دارند. انتخاب صحیح و متعادل این افزودنی‌ها با توجه به نوع فرآیند و خواص مورد نظر، می‌تواند به تولید محصولاتی با کیفیت بالاتر و کارایی بهتر منجر شود.
