بازیافت مکانیکی یکی از تکنولوژی های در دسترس برای بازیافت پسماندهای پلاستیکی و اقتصاد چرخشی صنعت پلیمر است. این تکنولوژی با بازدهی بالا و مصرف کم انرژی در مقایسه با روش هایی چون بازیافت شیمیایی، بهره وری بالاتری دارد. در کنار بهره وری بالا مهمترین نکته ای که در خصوص روش بازیافت مکانیکی بایستی در ذهن داشت، وابستگی شدید کیفیت محصولات تولیدی به ترکیب مواد اولیه ورودی به این تکنولوژی است. در پی قرار گیری پسماندهای پلیمری در معرض حرارت و تنش مکانیکی، در حین بازیافت مکانیکی ریز ساختار پلیمر تخریب می شود و خواص فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و رئولوژی محصول نهایی تغییر می کند.
راهکارهای اساسی برای بهبود خواص محصول نهایی و کمک به اقتصاد چرخشی صنعت پلیمر، شامل بهینه سازی فرایند جدا سازی (Sorting)، اختلاط مذاب و اضافه کردن بهبود دهنده های پلیمری و افزودنی ها است. امروزه افزودنی ها نقش مهمی در بهبود کیفیت محصولات تولیدی با تکنولوژی بازیافت مکانیکی دارند. افزودنی های چون آنتی اکسیدانت ها می توانند از پلیمر در برابر تخریب حرارتی محافظت کنند. هر چند انتخاب نوع و غلظت آنتی اکسیدانت ها اهمیت بسیار بالایی دارد. برای زدودن بوی نامطبوع حاصل از بازیافت نیز افزودنی های ویژه ای توسعه داده شده اند. گروه دیگر شامل افزودنی هایی است که برای تنظیم خواص رئولوژیکی محصول نهایی استفاده می شود. در واقع به کمک این افزودنی ها می توان فرایند پذیری محصول نهایی برای فرایندهای قالبگیری مختلفی چون تزریق تنظیم کرد. آخرین گروه افزودنی های صنعت بازیافت مکانیکی شامل جاذب های مختلف است. این جاذب ها برای زدودن ترکیبات شیمیایی مضری است که در حین بازیافت مکانیکی ایجاد می شوند. به کمک این گروه از افزودنی ها می توان عملکرد محصول نهایی را از نقطه نظر بهداشتی برای کاربری جدید تضمین کرد.
