PVC خاص‌ترین پلاستیکی است که تاکنون تولید شده است. همین خاص بودن باعث شده تا گاهی اوقات تلاش شود این پلاستیک از بازار مصرف حذف شود، اما به دلیل ویژگی‌های کاربردی منحصر‌به‌فرد، همچنان مورد توجه قرار دارد. یکی از ویژگی‌های PVC، نوع ذرات آن است. برای مثال، PVC‌های تولید شده با روش سوسپانسیون که با حرف S در ابتدای نام گرید شناخته می‌شوند، دارای ساختار هسته – پوسته هستند.

این ساختار شامل پوسته‌ای سخت با ضخامت نزدیک به یک میکرومتر است که در داخل آن، دانه‌هایی وجود دارند که مولکول‌های PVC در این دانه‌ها با ساختاری حاوی خلل و فرج قرار گرفته‌اند. PVC به عنوان یک پلاستیک بی‌نظم یا آمورف شناخته می‌شود، به این معنا که مولکول‌های آن به صورت بی‌نظم در کنار یکدیگر قرار دارند. با این حال، PVC مقدار کمی (در حدود ۳ تا ۷ درصد) کریستال در ساختار خود دارد. وجود این کریستال‌ها در کنار ساختار هسته – پوسته ذرات، فرآیند شکل‌دهی این پلاستیک را بسیار پیچیده می‌کند و مستقیماً بر خواص محصولات تولیدی تأثیر می‌گذارد.

نقش فرآیند فیوژن در PVC

در فرآیند شکل‌دهی، ذوب کامل بخش‌های کریستال و آمورف PVC ممکن نیست. در عوض، آرایش و نحوه اتصال ذرات PVC در حین شکل‌دهی تغییر می‌کند. به این فرآیند فیوژن (Fusion) گفته می‌شود. کیفیت فرآیند فیوژن تأثیر مستقیمی بر خواص محصول نهایی دارد.

به دلیل ساختار خلل و فرج PVC، این ذرات می‌توانند انواع مولکول‌های مایع را در خود جذب کنند. این ویژگی منجر به تغییر فرآیند فیوژن می‌شود. اینجا است که گروهی از افزودنی‌ها به نام روان‌کننده‌ها یا لوبریکنت‌ها وارد فرمولاسیون محصولات PVC می‌شوند. این روان‌کننده‌ها تأثیر قابل توجهی در بهبود فرآیند شکل‌دهی و خواص محصولات نهایی دارند.

روان‌کننده‌ها در فرمولاسیون PVC

روان‌کننده‌ها نقش کلیدی در فرمولاسیون PVC ایفا می‌کنند و باعث بهبود فرآیند فیوژن و شکل‌دهی می‌شوند. در مقاله‌های بعدی به بررسی انواع روان‌کننده‌های PVC و تأثیر آن‌ها بر ویژگی‌های محصولات تولیدی خواهیم پرداخت.