اولین تجربه موفق تولید PVC به حدود سال های 1840 میلادی باز می گردد. در این سال ها در مقیاس آزمایشگاهی منومر VCM که امروز به عنوان خوراک اصلی تولید گریدهای مختلف PVC به کار می رود، به PVC تبدیل شد. حدود چهل سال بعد تولید PVC در مقیاس صنعتی اتفاق افتاد و در نهایت با کشف نرم کننده ها و پایدارکننده های حرارتی دامنه کاربرد های این پلاستیک گسترده تر شد و امروز سومین پلاستیک پرمصرف است. اگر بخواهید در مورد کاربردهای گریدهای PVC مطالعه کنید، در اولین قدم ضروری است با مفهوم K Value آشنا شوید. لینک زیر این شاخصه فنی PVC را شرح می دهد و این مقاله یکی از گریدهای خاص و ویژه را شرح خواهد داد.
K Value بالاتر در گریدهای PVC به معنای افزایش جرم مولکولی آن ها است. به عنوان یک قاعده کلی می توان گفت با افزایش جرم مولکولی استحکام و مدول مکانیکی افزایش می یابد. خواص دیگری نیز همچون سختی و مقاومت های شیمیایی و الکتریکی نیز افزایش خواهند یافت. PVC هایی با K value در محدوده 70-75 بالاترین جرم مولکولی را دارند. این گریدها برای کاربری های خاص و ویژه توسعه داده شده اند. تنها نکته ای که در حین استفاده از این گریدها بایستی در نظر داشت، اکستروژن و شکل دهی آن ها است که به دلیل جرم مولکولی بالا به مقادیر بیشتری از نرم کننده نیاز دارند. این گریدها در صنعت سیم و کابل، پوشش برای تسمه نقاله های با عملکرد بالا و کفپوش های خاص صنعتی به کار می روند.
استفاده از PVC های با K Value در محدود 70-75 در صنعت سیم و کابل مزایای زیر را به دنبال دارد:
- افزایش مقاومت در برابر سایش،
- کاهش مهاجرت نرم کننده و افزایش طول عمر سرویس دهی،
- حفظ خواص مکانیکی در دماهای پایین.
این گریدها برای تولید سیم و کابل های با عملکرد بالا مناسب هستند.
