در بخش قبلی این مقاله که لینک آن در ادامه قرار داده شده است، با روش آزمون استاتیک که برای ارزیابی پایداری حرارتی کامپاندهای PVC به کار می رود، آشنا شدیم و ضرورت انجام این آزمون را شرح دادیم. در این بخش نیز یکی دیگر از روش های کمی ارزیابی پایداری حرارتی کامپاندهای PVC را توضیح خواهیم داد.
در تست دینامیک شرایط آزمون شباهت بسیار بیشتری را به فرایند تولید و شکل دهی کامپاند مورد نظر به قطعه نهایی دارد. در واقع به کمک این آزمون می توانیم میزان پایداری حرارتی مورد نیاز در حین شکل دهی کامپاند را به صورت کمی بدست بیاوریم. در این آزمون معمولا یکی از معیارهای کمی زیر را در نظر می گیرند:
- زمان مورد طی شده تا تغییر رنگ کامپاند در Two Roll Mill،
- زمان طی شده تا اتصال عرضی شدن نمونه که خود را در افزایش گشتاور دستگاه اختلاط نشان می دهد،
- زمان طی شده تا تغییر رنگ مذاب درون دستگاه اختلاط،
- تعداد دفعات اکستروژن تا ایجاد تغییر رنگ.
در این آزمون در بازه های زمانی مختلف از کامپاند تحت آزمون نمونه برداری صورت می گیرد و ارزیابی رنگ کامپاند و میزان پایداری حرارتی بررسی می شود. از آنجاییکه وجود وکس و روان کننده ها بر میزان تنش وارده بر کامپاند اثر می گذارند، بنابراین بهتر است در غیاب روان کننده ها استابلایزر انتخابی مورد ارزیابی قرار گیرد و تنها نرم کننده ها در فرمولاسیون وجود داشته باشند.
در پایان باید اشاره کنیم همانطور که در بخش قبلی ذکر شد تنها باید دقت کرد چنانچه نمونه مورد نظر ما تنها تحت دما قرار دارد، از تست استاتیک و چنانچه علاوه بر دما، نمونه در معرض تنش های مکانیکی – حرارتی نیز قرار دارد، از تست دینامیک استفاده شود. بنابراین تست استاتیک معمولا برای زمان کاربری نمونه مناسب است و تست دینامیک برای ارزیابی پایداری حرارتی در زمان شکل دهی و تولید قطعه مناسب خواهد بود.
