در بسته‌بندی‌های چند لایه، چسب بین لایه‌ای یا همان Tie Layer نقش مهمی در ایجاد استحکام و سازگاری بین لایه‌های مختلف ایفا می‌کند. در مقالات قبلی، کاربردهای این چسب‌ها و نکات مهم در انتخاب گرید مناسب آن‌ها را بررسی کردیم. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به مقاله زیر مراجعه کنید:
تأثیر ویژگی‌های چسب بین لایه‌ای بر عملکرد بسته‌بندی چند لایه
در این بخش به بررسی پارامترهای فنی و نکات تولیدی مربوط به چسب‌های بین لایه‌ای می‌پردازیم که تأثیر مستقیمی بر عملکرد بسته‌بندی نهایی دارند. حتی انتخاب اشتباه گرید این چسب‌ها می‌تواند عملکرد کلی بسته‌بندی را تحت‌الشعاع قرار دهد.
ساختار مناسب بسته‌بندی چند لایه
پیش‌فرض این مقاله انتخاب صحیح ساختار بسته‌بندی چند لایه است. این شامل تعیین تعداد و نوع لایه‌ها و ضخامت هر لایه براساس محاسبات مهندسی است. در این راستا، بررسی خواص مکانیکی و الزامات عبورپذیری در برابر گازها و تعیین اتمسفر مناسب بسته‌بندی، گام‌های اولیه هستند.
تفاوت گریدها براساس روش تولید
گرید مناسب چسب بین لایه‌ای برای روش‌های Film Blowing یا Casting با گرید مناسب برای روش Blow Molding (مورد استفاده در تولید بطری و تیوب) متفاوت است. نوع پلیمر پایه، مانند پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن، و سازگاری با لایه‌های مجاور از مهم‌ترین عواملی هستند که باید در نظر گرفته شوند.
نکات شیمیایی در تولید چسب‌های بین لایه‌ای
چسب‌های بین لایه‌ای باید از نظر رئولوژیکی و شیمیایی با لایه‌های مجاور سازگار باشند. به عنوان مثال:
- یک طرف چسب با لایه‌های پلی‌الفینی مانند پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن در تماس است.
- طرف دیگر ممکن است با PA، آلومینیوم یا EVOH سازگار شود.
این سازگاری به کمک افزودن گروه‌های قطبی مانند مالئیک انهیدرید از طریق فناوری Grafting به زنجیره‌های پلیمر پایه ایجاد می‌شود. تعداد و توزیع این گروه‌ها تأثیر مستقیم بر استحکام چسبندگی دارد.
نکات پایانی در انتخاب چسب بین لایه‌ای
- تعیین دقیق محتوای مالئیک انهیدرید Graft شده
- صحت‌سنجی خواص پلیمر پایه
- در نظر گرفتن الزامات تولید بسته‌بندی چند لایه
