در بخش های قبلی (معرفی مکانیسم عملکرد و ساختار شیمیایی نرم کننده های PVC) با انواع نرم کننده یا همان پلاستی سایزرهای مورد استفاده در فرمولاسیون محصولات PVC نرم صحبت کردیم. در این بخش می خواهیم با روش های ارزیابی عملکرد یک نرم کننده آشنا شویم تا به کمک آن ها بتوانیم بین گزینه های مختلف نرم کننده، بهترین گرید را انتخاب کنیم.
سه گروه تست مختلف برای ارزیابی عملکرد یک نرم کننده وجود دارد: آزمون های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی. در ادامه مهمترین معیارهای ارزیابی مربوط به هر گروه را بررسی می کنیم.
از جمله مهمترین آزمون های مکانیکی برای ارزیابی عملکرد یک نرم کننده جدید می توان به آزمون کشش روی کامپاند نهایی (بررسی پارامترهای استحکام مکانیکی، ازدیاد طول تا پارگی، مدول کششی و خمشی، استحکام ضربه در دمای محیط و منفی)، همچنین بررسی میزان استخراج نرم کننده در مجاورت با حلال های مختلف اشاره کرد.
در گروه آزمون های مربوط به بررسی های فیزیکی می توان به مواردی چون اندازه گیری دانسیته، شاخص انکسار نور، رنگ، میزان فراریت، ویسکوزیته، انحلال پذیری و درجه خلوص اشاره کرد. در بررسی های شیمیایی نیز پارامترهایی مانند عدد اسیدی، میزان اسید آزاد و مقدار گروه های استری وجود دارند.
در نهایت در کنار سه ارزیابی اشاره شده در بالا، بایستی آزمون میدانی صورت گیرد و فرایندپذیری نرم کننده و تاثیر آن بر جریان پذیری، زمان و میزان ژل شدن کامپاند بررسی و نرم کننده مناسب انتخاب شود.
