در حین توسعه محصولات مختلف بر پایه پلیمرها، اجزای متنوعی نظیر پلیمری یا تقویت‌کننده‌های معدنی به فرمولاسیون اضافه می‌شوند. با توجه به ساختار زنجیره‌ای پلیمرها، برای دستیابی به خواص هم‌افزای اجزای مختلف، سازگاری شیمیایی و فرآیندی اهمیت ویژه‌ای دارد. برای این منظور،  سازگارکننده‌های پلیمری یا همان Compatibilizer توسعه یافته‌اند که در این مقاله به بررسی کاربردهای آن‌ها می‌پردازیم.

1. تولید کامپاندهای پلیمری تقویت‌شده

یکی از اصلی‌ترین کاربردهای سازگارکننده‌های پلیمری در تولید کامپاندهای پلیمری تقویت‌شده است. این مواد با ایجاد پیوندهای فیزیکی و شیمیایی بین زنجیره‌های پلیمری و تقویت‌کننده‌ها، ترکیباتی با خواص بهینه نظیر سفتی و ضربه‌پذیری ایجاد می‌کنند. برای مثال، در تولید کامپاندهای حاوی الیاف شیشه یا تالک، استفاده از سازگارکننده‌ها الزامی است؛ چرا که بدون آن، محصول نهایی دارای ضربه‌پذیری بسیار پایینی خواهد بود.

2. اصلاح خواص مکانیکی آلیاژهای پلیمری

Compatibilizer‌ها نقش کلیدی در بهبود خواص مکانیکی آلیاژهای پلیمری دارند. آن‌ها سازگاری شیمیایی و فیزیکی بین دو پلیمر را تضمین کرده و دستیابی به خواص مطلوب را ممکن می‌سازند. این کاربرد در بازیافت پلیمرها که ممکن است حاوی درصدی از دیگر پلیمرها باشند، بسیار حیاتی است. ترکیباتی نظیر پلی‌اتیلن یا پلی‌پروپیلن با PET و PA یا EVOH نمونه‌هایی هستند که به سازگارکننده‌ها نیاز دارند.

3. ایجاد چسبندگی در بسته‌بندی‌های چندلایه

یکی دیگر از کاربردهای سازگارکننده‌های پلیمری در صنایع بسته‌بندی است. در تولید فیلم، بطری یا ورق‌های بسته‌بندی چندلایه نظیر پلی‌اتیلن، پلی‌آمید و EVOH، این مواد به عنوان یک لایه میانی (Tie layer) به کار می‌روند. استفاده از Tie layer‌ها برای چسبندگی کافی بین پلیمرهای ناسازگار ضروری است و بدون آن‌ها امکان تولید بسته‌بندی‌های چندلایه وجود ندارد.