استفاده حداکثری از پسماندهای پلاستیکی و بازگرداندن این پسماندها به چرخه مصرف از جمله اهدافی است که مهندسین پلیمر فعال در بخش اقتصاد چرخشی صنعت پلیمر دنبال می کنند. پسماندها ممکن است به کاربری اولیه خود باز گردند و در حالت دوم کاربری جدیدی برای آن ها در نظر گرفته می شود. در هر دو صورت بر اساس شرایط حاکم بر سیستم جمع آوری پسماندها بایستی ریزساختار پلیمرهای موجود در جریان پسماند آنالیز شود و بر اساس الزامات کاربری نهایی مجددا طراحی شود. چالش اصلی این مرحله وجود جریان پسماندی است که خود مخلوطی از پلیمرهای مختلف با خواص فیزیکی – شیمیایی متفاوت است. این اختلاط اثر معکوسی بر خواص پلیمر نهایی به جای خواهد گذاشت و سازگار کردن سامانه های پلیمری و استفاده از سازگار کننده ها در صنعت بازیافت یکی از مهمترین تکنیک هایی است که این روزها مورد توجه صنایع مختلف می باشد.

هدف از سازگار کردن مخلوطی از پلیمرها دستیابی به خواص هم افزای تک تک اجزا است و بدون سازگار کردن خواص فیزیکی مکانیکی محصول نهایی حتی از اجزای سازنده نیز کمتر خواهد بود. به منظور سازگار سازی یا در اصطلاح انگلیسی Compatibilizing از سازگارکننده ها که ترجمه شده عبارت Compatibilizer می باشد، استفاده می کنند. سازگارکننده ها ریزساختار بسیار پیچیده ای دارند و فرایند استفاده از آن ها نیز خاص و ویژه است. بر اساس نوع پلیمرهای موجود در جریان پسماند (برای مثال طیف شیمیایی پلیمرهای موجود، ویژگی های جریان پذیری و …) Compatibilizer مناسب انتخاب می شود.

این روزها با پیشرفت فناوری های پلیمریزاسیون سازگارکننده های متفاوت برای طیف گسترده ای از پلیمرها در دسترس می باشند. حتی برای پسماندهای PE/PP نیز سازگارکننده های مناسب توسعه داده شده است. گروه مهم دیگر Compatibilizer ها، انواع مورد استفاده در پسماند فیلم های بسته بندی چند لایه PE/PA, PP/PA, PE/EVOH می باشند. با استفاده از سازگار کننده ها در صنعت بازیافت می توان پسماندهای پلاستیکی را با حفظ و حتی با ارتقای خواص از آن ها در دنیای اقتصاد چرخشی استفاده کرد.