دنیای PVC به‌عنوان یکی از پرمصرف‌ترین پلاستیک‌های دنیا، بسیار گسترده است و نکات فنی مرتبط با افزودنی‌ها و فرمولاسیون‌های آن، جایگاه ویژه‌ای در صنایع مختلف دارند. در گذشته، تنوع استابلایزرهای حرارتی و افزودنی‌های دیگر محدود بود و تصور طراحان فرمولاسیون بر استفاده حداکثری از افزودنی‌ها استوار بود. اما امروزه، با توجه به تغییرات و پیشرفت‌های صورت گرفته در صنعت، ارزیابی بازدهی فرمول PVC با روش‌های دقیق و علمی اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
چهار عامل موثر در ارزیابی بازدهی فرمول PVC
- توجه به محیط زیست: جایگزینی استابلایزرهای حرارتی سربی با استابلایزرهای سازگارتر مانند استابلایزرهای پایه روی.
- رقابت قیمتی: بهینه‌سازی فرمولاسیون برای کاهش هزینه‌ها بدون افت کیفیت.
- تولد افزودنی‌های جدید: انتخاب درصد بهینه مصرف برای جلوگیری از اثرات جانبی.
- استانداردهای عملکردی: رعایت الزامات خاص برای دستیابی به کیفیت مطلوب.
روش‌های تهیه نمونه برای ارزیابی فرمول PVC
1. استفاده از مخلوط کن داخلی (Internal Mixer)
در این روش، اجزای فرمولاسیون در مخلوط کن داخلی آزمایشگاهی ترکیب می‌شوند. برای دستیابی به کامپاند مناسب:
- دما: 90 تا 130 درجه سانتی‌گراد
- زمان: 5 تا 8 دقیقه
- خنک کردن: 15 تا 30 درجه سانتی‌گراد
محاسبه وزن کامپاند با استفاده از فرمول زیر انجام می‌شود:
OFL=0.7×V×BDOFL = 0.7 \times V \times BD
2. استفاده از غلتک
این روش بیشتر برای کامپاندهای حاوی نرم‌کننده استفاده می‌شود:
- دمای غلتک: 150 تا 190 درجه سانتی‌گراد
- زمان اختلاط: 3 تا 5 دقیقه
برای کامپاندهای سخت، روش مخلوط کن داخلی توصیه می‌شود.
ارزیابی بازدهی فرمول PVC و افزودنی‌های آن نیازمند استفاده از روش‌های دقیق و ابزارهای مناسب است. در بخش‌های بعدی، به بررسی روش‌های آزمون عملکرد افزودنی‌ها خواهیم پرداخت.
