هر ساله فیلم‌های شرینک و استرچ که از گریدهای مختلف پلی اتیلن شامل LLDPE و LDPE تولید می‌شوند، نقش کلیدی در بسته‌بندی ثانویه کالاهای مختلف ایفا می‌کنند. این محصولات در بسته‌بندی محصولاتی مانند بطری نوشیدنی‌ها، کاشی و سرامیک، سیمان، مواد پتروشیمی و دیگر کالاها مصرف گسترده‌ای دارند. LDPE با خواص منحصربهفرد شرینک و LLDPE با مقاومت مکانیکی بالا، دو جزء اصلی فرمولاسیون این فیلم‌ها محسوب می‌شوند.
در مطالب قبلی که لینک آن‌ها در ادامه آورده شده است، با ساختار و کاربردهای فیلم‌های شرینک و استرچ رپ پلی اتیلنی آشنا شدیم. در این بخش، به بررسی تکنیک‌های نوینی می‌پردازیم که تولیدکنندگان این محصولات برای بهبود کیفیت و کاهش اثرات زیست‌محیطی دنبال می‌کنند.
- استرچ رپ چند لایه برای بسته بندی کالای مورد نظر ما مناسب است؟
- پلی اتیلن سبک (LDPE) متحول کننده بسته بندی های شرینک
استرچ رپ چند لایه برای بسته‌بندی کالای مورد نظر ما مناسب است؟
یکی از نکات مهم درباره فیلم‌های شرینک و استرچ، توانایی این فیلم‌ها در محافظت از کالاهای بسته‌بندی شده است. این فیلم‌ها باید نیروی لازم برای نگهداری کالا را در طول حمل‌ونقل حفظ کنند. تغییر در این نیرو یا کاهش کیفیت می‌تواند منجر به پارگی یا شل شدن فیلم شود.
تولیدکنندگان این فیلم‌ها به دنبال کاهش ضخامت محصولات خود بدون افت کیفیت هستند. برای این منظور، استفاده از پلی‌اتیلن‌های متالوسن در فرمولاسیون فیلم‌ها رایج شده است. LLDPEهای متالوسنی (m-LLDPE) به دلیل ساختار ریزساختاری خاص خود، خواص مکانیکی همچون استحکام و مقاومت پارگی بالاتری ارائه می‌دهند. این خواص امکان کاهش 20 درصدی ضخامت فیلم‌ها را بدون افت کیفیت فراهم می‌کنند.
در فیلم‌های شرینک، استفاده از متالوسن باید با دقت تنظیم شود تا خاصیت شرینک فیلم حفظ شود. این امر با ترکیب LDPE در فرمولاسیون قابل مدیریت است.
استراتژی‌های زیست‌محیطی در تولید فیلم‌های شرینک و استرچ
دومین رویکرد کلیدی تولیدکنندگان فیلم‌های بسته‌بندی، توجه به مسائل زیست‌محیطی است. یکی از راه‌حل‌ها، استفاده از پلی‌اتیلن‌های تجدیدپذیر است که از منابعی مانند گندم و نیشکر تولید می‌شوند. شرکت‌هایی مانند Braskem پلی‌اتیلن‌های تجدیدپذیر را عرضه کرده‌اند، اما هزینه بالای تولید این محصولات یکی از چالش‌های پیش‌رو است.
به همین دلیل، صنعتگران به بازیافت فیلم‌های مستعمل و احیای خواص آن‌ها روی آورده‌اند. با افزودن مواد بازیافتی و ترکیب آن‌ها با پلی‌اتیلن‌های نو، بخش قابل‌توجهی از پسماندهای پلاستیکی دوباره وارد چرخه مصرف می‌شوند.
