یکی از مهم‌ترین معیارهای کیفیت سنجی قطعات تولید شده با PVC، ارزیابی ثبات رنگ قطعات PVC است. رنگی که در اجسام پیرامون خود می‌بینیم، نتیجه برهمکنش پیچیده‌ای بین نور تابیده شده، مقدار جذب و بازتاب طول موج‌ها است. از این رو، استفاده از روش‌های کمی برای ارزیابی رنگ قطعات PVC جایگزین معیارهای کیفی سنتی شده است.
روش‌های کمی برای سنجش ثبات رنگ قطعات PVC
برای ارزیابی رنگ قطعات پلاستیکی، از مختصات سه‌گانه رنگی استفاده می‌شود:
- محور L: نشان‌دهنده درخشندگی جسم؛ مقدار L=0 برای اجسام سیاه و L=100 برای اجسام سفید تعریف می‌شود.
- محور B: بیانگر موقعیت جسم در طیف آبی-زرد؛ اعداد منفی نشان‌دهنده آبی بودن و اعداد مثبت زرد بودن جسم هستند.
- محور A: وضعیت قرمز-سبز بودن رنگ؛ اعداد مثبت نشان‌دهنده قرمز بودن و اعداد منفی نشان‌دهنده سبز بودن است.
این روش برای اجسام شفاف و غیر شفاف با استفاده از دستگاه Colorimeter به‌راحتی قابل انجام است. دستگاه به‌صورت اتوماتیک پارامترهای رنگی را اندازه‌گیری و گزارش می‌کند.
نقش براقیت در کیفیت قطعات PVC
پس از ارزیابی رنگ، براقیت قطعات PVC دومین عامل مهم در جذابیت ظاهری آن‌ها است. براقیت به‌صورت درصد نوری که با زاویه 60 یا 85 درجه از سطح جسم منعکس می‌شود، سنجیده می‌شود. این خاصیت به شدت وابسته به بافت سطح است و برجستگی‌ها می‌توانند آن را کاهش دهند.
نکات کلیدی برای بهبود کیفیت و براقیت قطعات PVC
برای دستیابی به رنگ و براقیت بهتر در قطعات PVC:
- از کربنات کلسیم‌های با اندازه ذرات کوچک‌تر استفاده کنید.
- اصلاح‌کننده‌های ضربه با وزن مولکولی بالا را به کار ببرید.
- از OPE Wax به جای انواع آکریلاتی استفاده کنید.
- گرید مناسب PVC را انتخاب کرده و پارامترهای فرآیندی شامل دما، گشتاور و زمان شکل‌دهی را به‌دقت تنظیم کنید.
ارزیابی ثبات رنگ قطعات PVC و براقیت آن‌ها، یکی از مهم‌ترین عوامل در بهبود کیفیت ظاهری این محصولات است. انتخاب مناسب رنگدانه‌ها (Pigment) و افزودنی‌ها در کنار تنظیم صحیح فرآیند تولید، نقش حیاتی در افزایش دوام و زیبایی قطعات دارد.
