سیلیکون رابر پلیمری خاص است که بر خلاف پلیمرهای معمول که زنجیره های پلیمر از واحدهای کربنی تشکیل می شوند، در این پلیمر زنجیره ها از واحدهای سیلیکون – اکسیژن (سیلوکسان) تشکیل شده اند. دی متیل دی کلروسیلان به همراه سایر اجزا طیف وسیعی از سیلیکون رابرها را ایجاد می کند که معمولا با اتصال عرضی توسط پراکسیدها به کالاهای الاستومری با دوامی تبدیل می شوند.
مقاومت حرارتی بسیار خوب و خواص ثابت حتی تا دماهای بالایی چون 260 °C، انعطاف پذیری عالی، مقاومت بالا در برابر اکسیداسیون، ازون و اشعه UV مهمترین ویژگی هایی است که کاربردهای سیلیکون رابرها را تا به امروز گسترش داده است.
بر اساس ترکیبات شیمیایی مورد استفاده در فرایند پلیمریزاسیون، گونه های متفاوت سیلیکون رابرها بر اساس لیست زیر تولید می شوند:
- MQ یا Polydimethylsiloxaneکه با نام اختصاری PDMS نیز شناخته می شوند حاوی دو گروه متیل متصل شده به گروه سیلوکسان هستند.
- VMQ که مشابه MQ است با این تفاوت که تعدادی از گروه های متیل با گروه های وینیلی جایگزین می شوند،
- PVMQ که مشابه VMQ است و تعدادی از گروه های متیل با گروه های فنیلی جایگزین شده اند،
- و در نهایت FVMQ که تعدادی از گروه های متیلی با گروه های فلوئورو پروپیل جایگزین می شوند.
در بخش های بعدی این مقاله با کاربردها و روش های شکل دهی سیلیکون رابرها آشنا خواهیم شد.
