استفاده از پرکننده‌ها و تقویت‌کننده‌ها به‌عنوان اجزای معدنی در قطعات پلیمری از حدود یک قرن پیش مرسوم بوده است. این اجزا به‌منظور کاهش هزینه و افزایش خواص مکانیکی و حرارتی پلیمرها به ترکیبات اضافه می‌شوند. اما فناوری جدیدی به نام LFT (Long Fiber Thermoplastic) در سال‌های اخیر توسعه یافته که تحولی بزرگ در حوزه تقویت پلیمرها ایجاد کرده است.
LFT چیست و چه تفاوتی دارد؟
در گذشته، الیاف طبیعی و سنتزی مانند الیاف شیشه به‌صورت خرد شده به پلیمرها اضافه می‌شدند تا خواص آن‌ها بهبود یابد. اما فناوری LFT با اضافه کردن الیاف تقویت‌کننده به‌صورت بلند و بدون خرد شدن، استحکام و مدول مکانیکی بیشتری را به ارمغان آورده است. این الیاف در فرایند گرانول‌سازی به قطعات بزرگ‌تری نسبت به گرانول‌های عادی برش می‌خورند، که موجب تقویت چشمگیر پلیمرها می‌شود.
پلیمرهای سازگار با فناوری LFT
پلیمرهای مختلفی از جمله PP، PA، ABS و PBT با استفاده از فناوری LFT تقویت شده و خواصی مشابه فلزات به دست می‌آورند. این پلیمرها با کاهش وزن قطعات و کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای، نقش مهمی در صنعت خودروسازی و حفظ محیط‌زیست ایفا می‌کنند.
کاربردهای LFT در صنعت
LFTها بیشتر در خودروسازی و صنایع پیشرفته‌ای مانند نظامی و هوافضا کاربرد دارند. قطعات تولیدشده با این فناوری شامل موارد زیر هستند:
- اسکلت درب خودرو
- سینی زیر موتور
- چارچوب فن و رادیاتور
- مجموعه پدال‌ها
- نگهدارنده باتری خودروهای برقی
- اسکلت داشبورد و صندلی‌ها
جایگاه فعلی و آینده فناوری LFT
در حال حاضر، سهم LFT از بازار کامپاندینگ در حدود ۱ درصد (۴۹۰ هزار تن در سال) است. اما با توجه به کاربرد گسترده آن در کاهش وزن خودروها و افزایش استحکام قطعات، انتظار می‌رود این فناوری در آینده نزدیک جایگزین بسیاری از قطعات فلزی شود. همچنین، با امکان بازیافت و کاهش آلاینده‌ها، LFT را می‌توان در دسته پلیمرهای سبز و دوستدار طبیعت قرار داد.
فناوری LFT با عملکرد بالا و قابلیت‌های بی‌نظیر خود، گامی بزرگ در راستای کاهش وزن قطعات صنعتی، افزایش استحکام مکانیکی و حفاظت از محیط‌زیست محسوب می‌شود. امید است در آینده، شاهد توسعه بیشتر این فناوری در صنایع مختلف باشیم.
