در مطالب قبلی، با فیلم گلخانه‌ای و ویژگی‌های کلیدی آن آشنا شدیم. همانطور که توضیح داده شد، این پوشش برای محافظت مؤثر از گیاهان در گلخانه باید مجموعه‌ای از الزامات فیزیکی و مکانیکی را برآورده کند. اهمیت این محصول تا جایی است که در سال 1395، سازمان ملی استاندارد ایران استاندارد شماره 21558-1 را با عنوان “پلاستیک‌ها – فیلم‌های چند لایه گرمانرم مورد استفاده در کشاورزی و باغبانی” تدوین کرد. در ادامه به بررسی این استاندارد و فناوری تولید فیلم‌های چند لایه گلخانه‌ای می‌پردازیم.
فناوری تولید فیلم گلخانه‌ای چند لایه
انتخاب پلیمر پایه و افزودنی‌های مناسب، نقشی کلیدی در تولید پوشش گلخانه‌ای چند لایه ایفا می‌کند. در عین حال، استفاده بهینه از افزودنی‌ها به منظور حفظ مزایای اقتصادی و جلوگیری از هزینه‌های اضافی ضروری است. به عنوان مثال، افزودنی‌های پایدارکننده در برابر اشعه فرابنفش، اگرچه گران هستند، اما استفاده نادرست یا بیش از حد آنها می‌تواند اثری منفی بر کارایی فیلم گلخانه‌ای داشته باشد.
افزایش کارایی و بهبود ویژگی‌های مکانیکی با استفاده از فناوری اکستروژن چند لایه به‌خوبی امکان‌پذیر است. این فناوری اجازه می‌دهد از چندین پلیمر و افزودنی در لایه‌های مختلف استفاده کنیم، بدون اینکه برهمکنش‌های منفی بین اجزا ایجاد شود.
ساختار فیلم گلخانه‌ای چند لایه
در یک فیلم 5 لایه گلخانه‌ای، توزیع پلیمرها و افزودنی‌ها به شکل زیر صورت می‌گیرد:
- لایه‌های خارجی: افزودنی پایدارکننده در برابر اشعه فرابنفش برای محافظت در برابر تابش مستقیم.
- لایه میانی: پلیمرهایی مانند EVA و PE متالوسن برای افزایش خواص مکانیکی.
- لایه‌های داخلی: افزودنی‌های فیلترکننده اشعه فروسرخ (IR) و آنتی‌فاگ برای جلوگیری از تشکیل قطرات آب و کاهش تجمع گرد و غبار.
این ساختار باعث می‌شود هر افزودنی در محل مناسب خود و به مقدار بهینه به کار رود، در نتیجه عملکرد فیلم به حداکثر می‌رسد.
فیلم‌های گلخانه‌ای چند لایه به عنوان یک راهکار نوین، الزامات استانداردهای ملی و بین‌المللی را برآورده می‌کنند. این فناوری علاوه بر حفظ منابع اقتصادی، از گیاهان در برابر شرایط محیطی محافظت کرده و عملکرد گلخانه را بهبود می‌بخشد.
