استفاده از پلیمرها در تولید انواع لوله‌ها و اتصالات از اولین و مهم‌ترین کاربردهای این مواد به شمار می‌رود. امروزه انواع لوله‌های پلیمری مانند پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن، پلی‌بوتیلن، ABS و پلی‌آمید در صنایع مختلف از جمله خودرو، ساختمان، آبرسانی و گازرسانی به کار گرفته می‌شوند. در این میان، لوله‌های نفوذناپذیر محافظ در برابر خوردگی با بهره‌گیری از مواد پلیمری پیشرفته، به عنوان راهکاری مؤثر برای افزایش عمر مفید خطوط لوله و کاهش هزینه‌های نگهداری در محیط‌های خورنده شناخته می‌شوند.
با وجود مزایایی همچون تولید مقرون‌به‌صرفه، انعطاف‌پذیری و سبکی، استفاده از پلیمرها در برخی اتصالات با محدودیت‌هایی همراه است. به همین دلیل، بخشی از سیستم‌های تاسیساتی همچنان از مواد فلزی ساخته می‌شوند. این اتصالات فلزی با خطر خوردگی مواجه هستند که می‌تواند کل سیستم تاسیساتی را به چالش بکشد. به‌ویژه در سیستم‌های هیدرولیکی بسته، حضور اکسیژن در سیال می‌تواند موجب افزایش خوردگی و آسیب‌های جدی در سیستم شود.
مشکل نفوذپذیری پلیمرها در برابر اکسیژن
عموم پلیمرهای مورد استفاده در تولید لوله‌ها، مانند پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن، نفوذپذیری بالایی در برابر اکسیژن دارند. این ویژگی می‌تواند کارایی و دوام سیستم‌های تاسیساتی را کاهش دهد. برای غلبه بر این چالش، پلیمرهای نفوذناپذیر در برابر اکسیژن نظیر اتیلن وینیل الکل (EVOH) به عنوان راه‌حلی موثر تجاری شده‌اند. استفاده از لایه‌ای بسیار نازک از EVOH در ساختار لوله‌های پلیمری، خاصیت نفوذناپذیری به اکسیژن را به ارمغان می‌آورد و از خوردگی سیستم جلوگیری می‌کند.
مقایسه تراوایی در برابر اکسیژن پلیمرهای مختلف
مزایای لوله‌های نفوذناپذیر چندلایه
با استفاده از لایه EVOH در لوله‌های پلیمری، لوله‌های نفوذناپذیر چندلایه تولید می‌شوند. این لوله‌ها ساختارهای متنوعی دارند و بسته به کاربرد، در تاسیسات مختلفی مانند صنایع گاز، آب و سیستم‌های هیدرولیکی به کار می‌روند. ویژگی نفوذناپذیری آن‌ها در برابر اکسیژن، ایمنی و عمر مفید بالای سیستم‌های تاسیساتی را تضمین می‌کند.
در ادامه، انواع لوله‌های ضد خوردگی و ویژگی‌های هر یک از آن‌ها به طور مفصل بررسی خواهند شد.
