لوله پلیمری چند لایه به دلیل مزایای اقتصادی و عملکردی منحصربفرد، انتخابی محبوب در صنعت لوله‌کشی است. با چگالی کمتر نسبت به فلزات، شکل‌پذیری بالا، و فرایند تولید آسان، این لوله‌ها به سرعت جایگاه ویژه‌ای در بازار مواد اولیه به دست آورده‌اند. پلیمرهایی مانند پلی‌الفین‌ها (PE، PP، PB) و رابرهایی مثل NBR و EPDM از جمله مواد اصلی در تولید این لوله‌ها هستند.
ساختار و اجزای لوله پلیمری چند لایه
لوله پلیمری چند لایه از مواد اولیه ناسازگار تشکیل شده و برای ایجاد اتصال مناسب، از چسب‌های بین لایه‌ای استفاده می‌شود. این ساختار باعث افزایش مقاومت و دوام لوله‌ها در شرایط مختلف می‌شود. پلی‌اتیلن (PE) و پلی‌پروپیلن (PP) بیشترین کاربرد را در این صنعت دارند و انتخاب گرید مناسب بر اساس دما، فشار سیال، و شرایط نصب صورت می‌گیرد.
مقاومت دمایی پلیمرها در لوله پلیمری چند لایه
براساس گراف‌های مرتبط، PP و PEX بالاترین مقاومت حرارتی را در بین پلی‌الفین‌ها دارند. PEX که نوعی پلی‌اتیلن با اتصال عرضی است، در سیستم‌های با دمای بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
استفاده از EVOH و آلومینیوم در لوله‌های چند لایه
علاوه بر پلی‌الفین‌ها، EVOH به دلیل خاصیت جلوگیری از نفوذ اکسیژن، و آلومینیوم برای افزایش مقاومت هیدروستاتیک، در ساختار این لوله‌ها استفاده می‌شود. لوله‌های شامل EVOH برای سیستم‌های بسته که مشکلات خورندگی ناشی از اکسیژن را کاهش می‌دهند، مناسب هستند. همچنین، لوله‌های حاوی آلومینیوم به دلیل استحکام بالا، در سیستم‌هایی با نیاز به تحمل فشار زیاد استفاده می‌شوند.
لوله‌های پلیمری چند لایه به دلیل ساختار منحصربفرد، گزینه‌ای بهینه برای سیستم‌های لوله‌کشی در کاربردهای متنوع هستند. استفاده از مواد پیشرفته مانند EVOH و چسب‌های بین لایه‌ای، دوام و کارایی این محصولات را افزایش داده است. در مقالات بعدی به بررسی معیارهای انتخاب چسب بین لایه‌ای (Tie Layer Adhesive) و ساختار بهینه این لوله‌ها خواهیم پرداخت.
