هیدروتالسیت‌ها به عنوان جاذب اسیدی در پلی الفین‌هایی مانند PP و PE نقش مهمی ایفا می‌کنند. این ترکیبات اسیدی معمولاً از بقایای کاتالیست‌های مورد استفاده در تولید این پلیمرها یا در اثر تماس با محیط‌های اسیدی شکل می‌گیرند. حضور این ترکیبات می‌تواند خواص فیزیکی و مکانیکی محصولات نهایی را کاهش دهد. هیدروتالسیت با ساختار صفحه‌ای خود، توانایی جذب ترکیبات اسیدی را از طریق جابجایی یون در فضای بین صفحات خود دارد. به همین دلیل، مهاجرت اجزای اسیدی به سطح قطعات تولیدی و ایجاد خطر برای کاربران نهایی غیرممکن می‌شود.
مزایای استفاده از هیدروتالسیت به عنوان جاذب اسید در پلی الفین‌ها
- توانایی جذب ترکیبات اسیدی تا سه برابر بیشتر از افزودنی‌هایی مانند کلسیم استئارات و روی استئارات.
- عدم تأثیر منفی بر خواص مکانیکی و عملکردی پلیمر به دلیل مصرف کمتر.
- حفظ خواص بصری محصولات تولیدی، مانند کدورت و درخشندگی.
- توزیع یکنواخت در پلیمر به دلیل وجود ذرات نانومقیاس و سطح سازگار با پلیمر.
- حفاظت از افزودنی‌های آنتی‌اکسیدانت و آنتی UV.
- کاهش بخارات استئاریک اسید در مقایسه با افزودنی‌های سنتی.
کاربردهای هیدروتالسیت در صنایع مختلف
علاوه بر پلی الفین‌ها، هیدروتالسیت‌ها در تولید کامپاندهای مقاوم در برابر شعله، کامپاندهای پایه رابر مانند FKM، CSM، CR، NBR و چسب‌های ضد خوردگی برای تماس با فلزات استفاده می‌شوند. این افزودنی‌های سنتزی دوست‌دار محیط زیست هستند و با عملکرد ویژه خود می‌توانند دنیای پلیمرها را متحول کنند.
چرا هیدروتالسیت‌ها جایگزین مناسبی برای جاذب‌های اسیدی سنتی هستند؟
هیدروتالسیت‌ها در مقایسه با کلسیم استئارات و روی استئارات، مزایای بیشتری از جمله جذب بالاتر، بهبود پایداری حرارتی، و کاهش خطرات زیست‌محیطی دارند. این ویژگی‌ها هیدروتالسیت‌ها را به گزینه‌ای ایده‌آل برای کاربردهای پیشرفته در صنایع پلیمری تبدیل کرده است.
