فیلم‌های گلخانه‌ای، به‌ویژه به دلیل سطح بسیار بزرگ (به اندازه سطح گلخانه و گاهی تا چند هکتار)، ضخامت کم (حدود 150 تا 200 میکرومتر) و طبیعت پلی‌الفینی خود، به شدت در معرض تخریب ناشی از تابش نور خورشید، به‌ویژه اشعه فرابنفش (UV) قرار دارند. هرگونه تخریب در این پوشش‌ها می‌تواند در عبور نور و رشد گیاهان اختلال ایجاد کند یا در شرایط شدیدتر، بر اثر عوامل محیطی مانند باد، طوفان، یا بارش باران و تگرگ، باعث نابودی کامل محصولات و خسارات میلیاردی شود. به همین دلیل، پایدارسازی فیلم گلخانه در برابر نور خورشید از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

فیلم کشاورزی و پایدارسازی آن

یکی از راه‌های مؤثر برای افزایش مقاومت فیلم‌های گلخانه‌ای در برابر اشعه UV، استفاده از افزودنی‌های جاذب یا پایدارکننده UV است. اما اجرای این راه‌حل چالش‌هایی نیز دارد. در دوره‌های مختلف کشت گلخانه‌ای، سموم و آفت‌کش‌های متنوعی از جمله گوگرد یا ترکیبات کلراین مورد استفاده قرار می‌گیرند که می‌توانند بر عملکرد پایدارکننده‌های UV تأثیر منفی بگذارند.

فرآورده‌های جانبی سموم

در گلخانه‌ها، سموم بر پایه گوگرد یا کلراین باعث تولید فرآورده‌های جانبی می‌شوند که می‌توانند با مولکول‌های پایدارکننده UV مانند آمین‌ها واکنش داده و آن‌ها را غیرفعال کنند. به‌عنوان مثال، اسید سولفوریک که در اثر واکنش آب، نور و حرارت با ترکیبات حاوی گوگرد ایجاد می‌شود، می‌تواند کارایی افزودنی‌های پایدارکننده را به شدت کاهش دهد.

انتخاب پایدارکننده مقاوم UV

برای مقابله با این چالش، گونه‌های ویژه‌ای از پایدارکننده‌های مقاوم در برابر ترکیبات شیمیایی (Agro-Resistance Chemical) توسعه یافته‌اند. این افزودنی‌ها به‌طور خاص برای مقاومت در برابر فرآورده‌های جانبی سموم طراحی شده‌اند. انتخاب صحیح پایدارکننده UV برای پوشش‌های گلخانه‌ای بسیار حیاتی است، زیرا انتخاب نادرست ممکن است خسارات غیرقابل جبرانی به کشاورزان وارد کند.