پایدارکننده حرارتی PVC از مهم‌ترین عوامل در تولید قطعات مختلف مبتنی بر این پلیمر است. اگر PVC پاسخگوی الزامات کاربری قطعه مورد نظر باشد، انتخاب استابلایزر حرارتی مناسب امری ضروری است. در کنار پایدارکننده‌های حرارتی، کمک پایدارکننده‌های حرارتی نیز نقش مهمی در بهبود عملکرد این افزودنی‌ها ایفا می‌کنند.
کمک پایدارکننده‌های حرارتی با افزایش اثربخشی پایدارکننده‌های اصلی، به پایداری حرارتی بهتر قطعات PVC کمک می‌کنند. این افزودنی‌ها شامل گروه‌های مختلفی هستند که در ادامه به معرفی آن‌ها می‌پردازیم:
گروه‌های کمک پایدارکننده‌های حرارتی
- ترکیبات معدنی
هیدروتالسیت، یکی از مهم‌ترین ترکیبات معدنی به‌عنوان کمک پایدارکننده حرارتی PVC، با جذب کلر آزادشده حین تخریب PVC، باعث بهبود پایداری حرارتی می‌شود. همچنین، زئولیت‌ها نیز در برخی کاربری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. - آنتی‌اکسیدانت‌ها
آنتی‌اکسیدانت‌ها در کنار استابلایزرهای حرارتی، تأثیر هم‌افزایی داشته و مقاومت حرارتی محصول نهایی را افزایش می‌دهند. از جمله مهم‌ترین این ترکیبات می‌توان به خانواده آنتی‌اکسیدانت‌های فسفیتی و فنولیکی اشاره کرد که با سایر افزودنی‌های فرمولاسیون همخوانی دارند. - ترکیبات اپوکسی
ترکیبات اپوکسی، از قدیمی‌ترین و پرمصرف‌ترین کمک پایدارکننده‌های حرارتی PVC به‌شمار می‌روند. روغن سویای اپوکسیده شده (ESBO) یکی از شناخته‌شده‌ترین اعضای این خانواده است که با جذب هیدروکلریک اسید به بهبود پایداری حرارتی کمک می‌کند. - پلی‌ال‌ها
پلی‌ال‌هایی مانند سوربیتول و TPM (Trimethylolpropane) به‌عنوان کمک پایدارکننده حرارتی، عملکرد قابل‌توجهی در فرمولاسیون‌های PVC دارند. با این حال، باید توجه داشت که استفاده از پلی‌ال‌ها ممکن است جذب آب محصول را افزایش دهد.
مزایای استفاده از کمک پایدارکننده‌های حرارتی
استفاده از کمک پایدارکننده‌های حرارتی PVC ضرورتی مطلق نیست، اما این ترکیبات باعث کاهش میزان مصرف استابلایزرهای اصلی و بهبود پایداری حرارتی محصول می‌شوند. انتخاب صحیح این افزودنی‌ها با توجه به الزامات کاربری و سایر ترکیبات موجود در فرمولاسیون اهمیت زیادی دارد.
