Rubber man لقب مهندسین و اپراتورهایی است که در بخش کامپاندینگ رابرها فعالیت دارند. یکی از اصلی‌ترین وظایف آن‌ها، تنظیم ویسکوزیته رابر برای فرآیندهای شکل‌دهی بعدی است. این کار به کمک فرآیند Mastication و شکست مکانیکی زنجیره‌های رابر انجام می‌شود.
فرآیند Mastication و کاهش ویسکوزیته رابر
غلتک و بنبوری دو ماشین مهم در شکل‌دهی رابرها هستند. در این ماشین‌ها، ناحیه‌ای با تنش مکانیکی بالا وجود دارد که رابر با عبور از آن، دچار تخریب زنجیره‌ها می‌شود. نتیجه این فرآیند کاهش جرم مولکولی متوسط و تغییر توزیع جرم مولکولی رابر است. این تغییرات به طور مستقیم بر ویسکوزیته لاستیک تأثیر می‌گذارند و باعث بهبود فرآیندپذیری آن می‌شوند.
اهمیت ویسکوزیته رابر در کامپاندینگ و شکل‌دهی نهایی
در فرآیند کامپاندینگ رابرها، موادی مانند دوده، سیلیکا، اجزای پخت و پایدارکننده‌ها به لاستیک اضافه می‌شوند. همچنین در برخی موارد، آلیاژسازی با سایر رابرها صورت می‌گیرد. سپس در مرحله شکل‌دهی نهایی، رابر کامپاند شده به کمک روش‌هایی مانند قالب‌گیری فشاری، تزریق و اکستروژن به قطعه نهایی تبدیل می‌شود.
تنظیم ویسکوزیته لاستیک طبیعی (NR)
اولین کاربرد فرآیند Mastication برای کاهش ویسکوزیته لاستیک طبیعی (Natural Rubber) بود. لاستیک طبیعی به دلیل جرم مولکولی بالا، نیاز به تنظیم ویسکوزیته پیش از فرآیندهای شکل‌دهی دارد. امروزه، به دلیل توسعه کاتالیست‌های متالوسنی و تولید رابرهای مهندسی‌شده، برخی رابرها بدون نیاز به Mastication قابل استفاده هستند.
شکست مکانیکی زنجیره‌های رابر یکی از مراحل کلیدی در فرآیند آماده‌سازی لاستیک‌ها برای تولید قطعات نهایی است. با استفاده از فرآیند Mastication، می‌توان ویسکوزیته لاستیک‌ها را کاهش داد و فرآیندپذیری آن‌ها را بهبود بخشید.
