بخش اول – تاثیر سموم و آفت کش ها بر افزودنی های پایدارکننده در برابر اشعه UV

فیلم کشاورزی یا پوشش گلخانه، به دلیل سطح بسیار زیاد ( به اندازه سطح گلخانه و گاها تا چند هکتار)، از طرفی ضخامت کم (حدود 150 تا 200 میکرومتر) و مهمتر از دو عامل قبل، طبیعت پلی الفینی آن، به شدت در معرض تخریب در اثر تابش نور خورشید و بخصوص اشعه فرابنفش (UV) است. هر گونه تخریب این پوشش می تواند در بهترین حالت در عبور نور و فرآیند رشد گیاه تداخل ایجاد کند و در حالت بد می تواند در اثر وزش باد، طوفان یا بارش باران و تگرگ منجر به نابود شدن محصولات زیر کشت و وارد آمدن خسارات میلیارد تومانی شود بنابراین پایدارسازی فیلم های گلخانه در برابر نور خورشید بسیار اهمیت دارد.

افزایش مقاومت پوشش های گلخانه ای در برابر اشعه فرابنفش می تواند با اضافه کردن افزودنی های جاذب یا پایدارساز در برابر اشعه UV افزایش یابد. اما تمامی ابعاد این راه حل به همین سادگی نیست. در گلخانه ها در دوره های مختلف کشت از سموم و آفت کش های متفاوتی، از سوزاندن گوگرد تا سموم حای گوگرد و کلراین در گلخانه استفاده می شود.

فرآورده های جانبی که در اثر استفاده از سموم بر پایه گوگرد یا کلراین ایجاد می شوند، می توانند با مولکول های پایدارکننده در برابر نور UV، مانند آمین ها، واکنش دهند و سایت های این ترکیبات را غیر فعال کنند. از جمله این ترکیبات اسید سولفوریک است که در اثر واکنش آب، نور و حرارت با عنصر گوگرد یا ترکیب متام سدیم ایجاد می شود. در این صورت افزودنی های پایدارکننده در برابر نور UV منفعل شده و فیلم پلی اتیلنی هیچ مقاومتی در برابر اشعه UV نخواهد داشت. به همین دلیل گونه های ویژه ای از پایدارکننده در برابر نور UV موسوم به مقاوم در برابر ترکیبات شیمیایی، Agro-Resistance Chemical، توسعه داده شده اند. دقت در انتخاب گونه مناسب برای پایدارسازی فیلم گلخانه در برابر نور UV بسیار اهمیت دارد و انتخاب نادرست می تواند خسارات غیر قابل جبرانی را بر کشاورزان وارد کند.