PVC به دلیل سازگاری شیمیایی خود با اجزای قطبی و غیرقطبی، توانایی بالایی در ترکیب با پلاستیسایزرها و روغن‌های نرم‌کننده دارد. این ویژگی امکان تولید محصولات نرم بر پایه این پلاستیک محبوب را فراهم کرده است. پلاستیسایزر PVC که در بازار به عنوان نرم‌کننده PVC شناخته می‌شوند، نقش کلیدی در فرمولاسیون محصولات PVC دارند. به کمک این افزودنی‌ها، می‌توان PVC نرم با سختی 20 Shore A و بالاتر تولید کرد.
نسل‌های مختلف پلاستیسایزر PVC
در سال‌های گذشته، نسل‌های گوناگونی از پلاستیسایزرها برای PVC معرفی شده‌اند. یکی از اولین نرم‌کننده‌های مورد استفاده در این صنعت، فتالات‌ها بودند. معروف‌ترین عضو این گروه، DOP (Dioctyl Phthalate) است که به دلیل عملکرد عالی و هزینه مناسب، بسیار محبوب است. با این حال، مخاطرات زیست‌محیطی و سلامتی ناشی از فتالات‌ها، استفاده از این افزودنی‌ها را در بسیاری از صنایع محدود کرده است.
انواع نرم‌کننده‌های فتالاتی
نرم‌کننده‌هایی نظیر:
- BBP (Benzyl Butyl Phthalate)
- DBP (Dibutyl Phthalate)
- DEHP (Diethyl Hexyl Phthalate)
- DOP (Dioctyl Phthalate)
در برخی کشورها برای محصولات غذایی و بهداشتی محدودیت‌هایی دارند. اما فتالات‌های با وزن مولکولی بالاتر مانند DOTP (Dioctyl Terephthalate) به دلیل مخاطرات کمتر، دامنه کاربرد وسیع‌تری دارند.
آینده پلاستیسایزرهای PVC
با افزایش آگاهی زیست‌محیطی، توسعه پلاستیسایزرهای مبتنی بر منابع تجدیدپذیر در دستور کار صنایع قرار گرفته است. این روند به سمت تولید نرم‌کننده‌هایی با وزن مولکولی بالا و کم‌خطر برای سلامتی پیش می‌رود.
روند توسعه پلاستیسایزر PVC به سمت ترکیبات پایدارتر و ایمن‌تر ادامه دارد. این نوآوری‌ها، علاوه بر کاهش اثرات زیست‌محیطی، به صنایع کمک می‌کنند تا نیازهای بازارهای جهانی را با رعایت استانداردهای سلامتی و محیط‌زیست برآورده سازند.
